#1 Πάργα, 2009
#2 Αργοστόλι, 2009

Η ενέργεια είναι το κίνητρο της ύπαρξης της ζωής. Η ενέργεια είναι η ζωή η ίδια. Δίχως ενέργεια οτιδήποτε ζωντανό παύει να ζει είτε είναι μικροοργανισμός, είτε είναι φυτό, ζώο, άνθρωπος ή αστέρι στο σύμπαν. Από το μίκρο έως το μάκρο τα πάντα τα περιτριγυρίζει κάποιου είδους ενέργεια. Ο άνθρωπος αντλεί την ενέργεια

του από το φαγητό, καθώς η καθημερινή και αδιάκοπη ανάγκη που δημιουργεί το συναίσθημα της πείνας μάς ωθεί στην αναζήτηση τροφής που η φυσιολογία μας μετατρέπει σε ενέργεια για να μπορέσουμε να ζήσουμε. Και κάπως έτσι μπορούμε να συμπεράνουμε ότι ο πραγματικός δημιουργός της εργασίας είναι η ενέργεια.

Η ενέργεια μάς έβγαλε από τα σπήλαια, μάς μετέτρεψε σε τροφοσυλλέκτες και κυνηγούς, σε κτηνοτρόφους και γεωργούς, σε εμπόρους και τεχνίτες, σε σιδηρουργούς, ψαράδες, βιοτέχνες, επιστήμονες, μουσικούς, βιομήχανους, γελωτοποιούς και εγκληματίες.

#3 Πάργα, 2009
#4 Μαδρίτη, 2013

Μέσα στους αιώνες ανακαλύψαμε τρόπους να τιθασεύσουμε την ενέργεια που μας περιβάλει, αυτήν που βλέπουμε, που αναπνέουμε και νιώθουμε, στη ζέστη και στο κρύο, στην ξηρασία και στην υγρασία. Τίποτε δεν λειτουργεί χωρίς ενέργεια και τίποτε δεν έχει νόημα δίχως αυτήν και από ότι παρατηρούμε η ενέργεια δεν είναι απεριόριστη. Κάπου έχει όρια, συνήθως στις πιο χρήσιμες μορφές της, μα άλλοτε μοιάζει ατελείωτη και αυτό το ορίζει η πολυμορφία της και η πολυποικιλότητα της.

Έτσι πιέζουμε τους εαυτούς μας στην εργασία για να μην πάψουμε να ζούμε εμείς και όλοι όσοι είμαστε συναισθηματικά δεμένοι μαζί τους. Ολόκληρη η ιστορία της ανθρωπότητας έχει ως κοινό γνώμονα την εργασία είτε αυτή ήταν οικειοθελής είτε όχι και κανείς δεν μπορεί να την απαρνηθεί. Συμπεράναμε ότι το πολυτιμότερο αγαθό του ανθρώπου, ο χρόνος, είναι αυτό που μπορούμε να ανταλλάξουμε έτσι ώστε να αποκτήσουμε την ενέργεια που χρειαζόμαστε για να μας κρατήσει στη ζωή. Παραδίδουμε το χρόνο μας και μαζεύουμε ενέργεια όμως δεν έχει πάντα τη μορφή της τροφής που είναι η πρώτη μας ανάγκη γιατί η ζωή μας απέκτησε μια πολυπλοκότητα από τη στιγμή που καταλάβαμε ότι το να επιβιώνεις απλά δεν είναι αυτό που σε κάνεις “ζεις”.

Πολλές φορές μετατρέπουμε το χρόνο μας σε ενέργεια για άλλους ανθρώπους και αυτή η θυσία μας κάνει να χαιρόμαστε όταν υπάρχει ανταπόκριση ή να λυπόμαστε όταν βλέπουμε ότι δεν είχε το αποτέλεσμα που επιθυμούσαμε. Τίποτε δεν είναι δωρεάν δυστυχώς και ως ατομικές οντότητες που είμαστε, η σπατάλη του χρόνου και της ενέργειας μας σε αποτυχημένους στόχους ή σε μη ανταποδοτικούς ανθρώπους, μεταβάλλει σε διαφορετικές καταστάσεις τον ψυχικό μας αόρατο κόσμο.


Όσο περίεργο κι αν ακούγεται ο άνθρωπος δεν θέλει να σταματήσει να εργάζεται. Πολλές φορές γκρινιάζουμε για τη δουλειά μας και αυτό είναι το φυσικό επακόλουθο της καθημερινής επανάληψης μα η επιθυμία για ενασχόληση δεν σταματά ποτέ. Αν ποτέ προκύψει στη ζωή μας να σταματήσουμε να εργαζόμαστε τότε πέφτουμε μετά από λίγο καιρό σε μαρασμό και ψάχνουμε να βρούμε εναλλακτικές λύσεις απασχόλησης διότι συνειδητοποιούμε ότι ο περιορισμένος ολιστικά χρόνος μας μένει ανεκμετάλλευτος, η μπαταρία της ζωής μας δεν φορτίζει πλέον και σιγά σιγά σβήνει.

Ξοδεύουμε λοιπόν χρόνο και τον μετατρέπουμε σε ενέργεια για να μπορέσουμε να ζήσουμε αλλά ταυτόχρονα η ενέργεια που εξοικονομούμε με τον χρόνο μας μειώνεται κι αυτή. Κι έτσι η ζωή κάνει τον κύκλο της μέχρι η μπαταρία μας να εξασθενίσει τόσο πολύ που δεν μπορεί να φορτίσει πια. Κι αυτό είναι αναπόφευκτο.

#5 Βέροια, 2020
#6 Μελβούρνη 2011

Φωτογραφίες

  • #1 Canon EOS 400D || f/5.6 || 1/60″ || iso 100
  • #2 Canon EOS 400D || f/5.6 || 1/2000″ || iso 800
  • #3 Canon EOS 400D || f/5.6 || 1.3″ || iso 100
  • #4 Canon EOS 400D || f/5.6 || 1/640″ || iso 100
  • #5 Canon EOS 6D Mark II || f/5.6 || 1/400″ || iso 800
  • #6 Canon EOS 400D || f/5 || 1/200″ || iso 100