Πριν τα μέσα του Σεπτέμβρη λαμβάνει χώρα η εμποροπανήγυρις του Αιγινίου. Στην θετική μου απάντηση στον φίλο μου Βασίλη για βραδινή βόλτα λοιπόν στο παζάρι ξεκινήσαμε αργά το απόγευμα για την κωμόπολη της βόρειας Πιερίας. Η απόφαση για αυτή τη μικρή βόλτα πάρθηκε αιφνίδια,  δίχως βαθύ προγραμματισμό, και όπως συχνά αποδεικνύεται, τέτοιες αποδράσεις καταφέρνουν να έχουν μια ιδιαίτερα ευχάριστη κατάληξη. Ο δρόμος μας όμως σταμάτησε στην Μεθώνη, κι εκεί συναντήσαμε τον Νίκο που μας περίμενε χαρούμενος από την ευχάριστη έκπληξη μεγαλώνοντας έτσι την παρέα μας κατά έναν. Ανταλλάξαμε χαιρετισμούς με πλατιά χαμόγελα και αποφασίσαμε να κάνουμε έναν σύντομο περίπατο απολαμβάνοντας τις τελευταίες ακτίνες φωτός του ήλιου.


Canon EOS M50 || f/5.6 || 1/160″ || ISO 100

Η μελαγχολία του αποκαλόκαιρου φαίνεται να έχει ήδη αρχίσει να ριζώνει στο παραθαλάσσιο χωριό. Οι επισκέπτες άφαντοι και οι δρόμοι ερημικοί. Τα τραπεζομάντιλα στις ταβέρνες ανέμιζαν στον απογευματινό αέρα τραβώντας τη ματιά μου στα αδειανά τραπέζια. Οι ματιά των ιδιοκτητών κουρασμένη από το πέρας της σεζόν και συνάμα βαθιά προβληματισμένη υπό το βάρος του επερχόμενου χειμώνα.

Ο Νίκος μοίρασε χαιρετισμούς με μερικούς συντοπίτες του που βρέθηκαν στο διάβα μας και μετά  το πέρας της μακριάς σειράς των καταστημάτων εστίασης που τα περισσότερα έχουν πάνω τους τα σημάδια της παρακμής κοντοσταθήκαμε στην ακτή και φωτογραφίσαμε τις ψαρόβαρκες. Ο λόφος του χωριού ήδη έριχνε βαθιά τη σκιά του στα νερά της όχθης κάνοντας τα νερά να μοιάζουν σκοτεινά και αφιλόξενα. Μιλήσαμε για τη φωτογραφική μας ομάδα την pixelscape, για την τέχνη της φωτογραφίας και για μηχανές. Είπαμε για περίεργους ανθρώπους που ζουν στο φάσμα της πραγματικότητας και της αλλοφροσύνης, για την άγνοια, την αμορφωσιά και άλλα πολλά άλλοτε αστεία και άλλοτε σοβαρά.


Canon EOS M50 || f/5.6 || 1/160″ || ISO 100
Canon EOS M50 || f/5.6 || 1/160″ || ISO 100

Στο δρόμο για το μικρό λιμανάκι του χωριού ενωθήκαμε με έναν ακόμα περιπατητή. Νεαρός σε ηλικία, σκούρος στο χρώμα και μεσαίου αναστήματος, πολύ φιλικός με αρκετή ενέργεια και ευχάριστη διάθεση, ένας γλυκός αδέσποτος σκυλάκος που μας συντρόφευσε σε όλη μας τη βόλτα. Φτάσαμε μετά από λίγο στο λιμάνι και απαντήσαμε ψαράδες να κάνουν εργασίες στα καΐκια τους καθώς και ερασιτέχνες κυνηγούς καβουριών, και ότι άλλο προκύψει, με δίχτυα φορτωμένα με λαχταριστά δολώματα, ψαρεύοντας την τύχη τους για μελλοντικούς γευστικούς μεζέδες.

Οφείλω να ομολογήσω ότι κατά την έναρξη αυτής της βόλτας είχα πολύ χαμηλές προσδοκίες να φωτογραφίσω κάτι αξιόλογο. Περίμενα ένας έρημος και φαινομενικά “βαρετός” και συνηθισμένος τόπος σαν κι αυτόν να με αφήσουν αδιάφορο. Πόσο λάθος έκανα! Θέλεις η παρέα; Θέλεις η κουβέντα; Θέλεις η ηρεμία και ευχάριστη διάθεση; Όλα συνωμότησαν ώστε να δώσουν μια σπρωξιά στον οίστρο μου που ομολογουμένως τον τελευταίο καιρό μοιάζει να υποφέρει από τις έγνοιες της ζωής και να δημιουργήσει εικόνες για τις οποίες μπορώ να πω με ευχαρίστηση ότι είμαι περήφανος για αυτές.


O νούς του είχε την διαύγεια της θάλασσας, την υπομονή των βράχων της, τη δύναμη της παλίρροιας της.

Charlotte Brontë – Shirley

Μετά από πρόταση του Νίκου ανεβήκαμε την ανηφοριά και φτάσαμε ως το ξωκλήσι του Άη Νικόλα όπου ξαποστάσαμε στο κόκκινοβαμμένο παγκάκι που θωρούσε τα ανοιχτά του Θερμαϊκού κόλπου. Εκεί αρχίσαμε να φιλοσοφούμε για το τι είναι τέχνη και πως την αντιλαμβανόμαστε. Γιατί φωτογραφίζουμε και τι αποκομίζουμε απ’ αυτό. Πως δημιουργούνται οι σχέσεις με τους ανθρώπους και πόσο εύκολα μπορεί να χαλάσουν. Η αλήθεια είναι ότι δεν έμεινα ποτέ άδειος από σκέψεις με την παρέα μου αυτή. Πάντα κάτι θα ειπωθεί που θα πυροδοτήσει τον νου και τα γρανάζια του μυαλού θα γυρίσουν για να κάνουν τη βραδιά όσο πιο ενδιαφέρουσα γίνεται. Και κάπου εδώ ίσως αναρωτηθείς αγαπητέ αναγνώστη «και το παζάρι τι έγινε»; Αυτό είναι μιαν άλλη ιστορία από μόνο του!


Canon EOS M50 || f/5.6 || 1/100″ || ISO 160