Ποιός νομίζεις Ότι είσαι ρε;

«Ποιος νομίζεις ότι είσαι ρε … όταν ξυπνάς»;

Είμαι ένας άνθρωπος αρσενικού γένους όπου με νυσταγμένη φάτσα και μισόκλειστα μάτια αναλαμβάνω τα καθήκοντα του πατέρα (hello! Ρόλος Νο1) και του εργαζομένου οικογενειάρχη (ρόλος Νο2). Κάθε που βγαίνει ο ήλιος από την ανατολή έχω λοιπόν να σκεφτώ την οικογένεια και την επιβίωση της βραχυπρόθεσμα. Να φροντίσω να ξυπνήσουν τα παιδιά κατά τη σχολική περίοδο για να ετοιμαστούν για το σχολείο και εγώ να πάω στην εργασία μου. Να φροντίσω να είναι επαρκή σε υλικά και συναισθηματικά αγαθά, να τους δώσω αυτό που θέλουν και να απαγορεύσω αυτό που δεν είναι έτοιμα ακόμα να δεχτούν ή που δεν είναι ουσιαστικό για την συνεχόμενη επιβίωση τους. Είμαι ο πατέρας τους και ζω με την ανησυχία μέσα μου για το μέλλον τους, τόσο κοντινό όσο και μακρινό, και όσο ειρωνικό κι αν ακούγεται φορώ μια μάσκα εφησυχασμού για να τα κάνω να νιώσουν όσο ασφαλή γίνεται. Περιμένω με υπομονή να έρθει η ώρα και η στιγμή που θα με κάνουν περήφανο ή θα με στεναχωρήσουν και τότε θα πρέπει ως πατέρας να αναλάβω το ρόλο του προπονητή ζωής, του συμβούλου, της πατερίτσας ή ακόμα και του σάκου του μποξ. Κάθε στιγμή λοιπόν της ημέρας ξεκινώντας από το πρωί ένα μικρό τμήμα του εγκεφάλου μου θα ταξιδέψει εκεί στα παιδιά και θα ψάξει να βρει τρόπους και συνθήκες που θα κάνουν τη ζωή τους ομαλή. Κάποιες φορές είμαι καλός μπαμπάς και κάποιες άλλες όχι και αυτό οφείλεται είτε γιατί πρέπει να εκτελέσω κάποιον άλλον ρόλο ή γιατί δεν ξέρω πώς να παίξω το ρόλο που μου ζητούν ή γιατί απλά βαριέμαι να ανταποκριθώ σε αυτό που θέλουν. Να με συγχωράτε αλλά άνθρωπος είμαι κι εγώ, πόσες φορές να παίξω με τα κουζινικά!

Παράλληλα όμως είμαι και σύζυγος. Αποστρέφοντας τον εαυτό μου από την εργένικη ζωή έχω δημιουργήσει έναν συναισθηματικό δεσμό με έναν άνθρωπο που με τη σειρά του μου προσφέρει πράγματα που είτε δεν μπορώ να τα κάνω μόνος μου ή δεν θέλω. Η συζυγική συμβίωση βασίζεται κατά ένα τεράστιο κομμάτι στο καθημερινό πάρε δώσε με υλικά και μη αγαθά που κάποιες φορές διευκολύνουν τη ζωή μου ή τη δυσκολεύουν. Όλες οι σχέσεις ξεκινούν με ρομαντικό χαρακτήρα και σιγά σιγά μεταμορφώνονται σε ανάγκη επιβίωσης που την αποδεχόμαστε κάνοντας μερικά (άλλοτε συχνά άλλοτε όχι) ρομαντικά διαλείμματα για να θυμόμαστε πως ξεκίνησαν όλα έτσι ώστε να συνεχίζουμε μαζί να φροντίζουμε τους εαυτούς μας και τα παιδιά μας. Άρα πρέπει ως σύζυγος να είμαι επικοινωνιακός, σοβαρός, αστείος, καθώς επίσης γνώστης των προτιμήσεων της γυναίκας μου σε φαγητό, διασκέδαση, είδη πρώτης ανάγκης (απορρυπαντικά, σερβιέτες, χαρτί υγείας κτλ), να είμαι αληθινός, γλυκομίλητος , προστάτης, θαρραλέος, ευγενικός, ερωτικός, ειλικρινής, κουβαλητής, να σκοτώνω ζωύφια, να είμαι μάστορας (λάμπες, πρίζες, ηλεκτρικές συσκευές), να ξέρω να ανάβω φωτιά και κάρβουνα και να βοηθάω στο σπίτι με δουλειές. Είναι σίγουρα και άλλα, μα καλό είναι να προχωράμε. Σε αντάλλαγμα κάνω σεξ (όταν το επιτρέπουν οι συνθήκες), δεν βάζω πλυντήρια, δεν σφουγγαρίζω και έχω την κατανόηση και την ελευθερία από την γυναίκα μου όταν θέλω να κάνω κάτι που μου αρέσει ή να βγω έξω. Ανταποκρίνομαι σε όλα όσο γίνεται περισσότερο με όποια διάθεση κι αν έχω. Αυτό που θέλω να περάσω όμως στη γυναίκα μου είναι ότι κάποια πράγματα θέλω να τα κάνω με το δικό μου ρυθμό, αργό ή γρήγορο. Όλα αυτά τα έβαλα στη χρονική περίοδο που λέγεται ξύπνημα γιατί είναι ο θεμέλιος λίθος στη ζωή μου, αρά μου σκάνε ως προτεραιότητες που έρχονται με το άνοιγμα των ματιών.