Πήραμε το αυτοκίνητο και ταξιδέψαμε περίπου 30 λεπτά από την πόλη με προορισμό την τέρμα άκρη του Ελατοχωρίου. Παρκάραμε στην αδειανή περιοχή του χιονοδρομικού κέντρου, έρημο αυτή την άχιονη εποχή, και περπατήσαμε στο δασικό χωματόδρομο για να εξερευνήσουμε τα όμορφα Οκτωβριανά χρώματα του δάσους. Ένα δύο φορτηγά με ξυλεία πηγαινοερχόντουσαν, περασμένες πέντε το απόγευμα αλλά πέραν αυτού ήταν μια ήρεμη και ήσυχη βόλτα.

Όπως πάντα τα φθινοπωρινά χρώματα ήταν εκπληκτικά πάνω στα φυλλώματα των δέντρων και παρόλο την έλλειψη βροχής για αρκετές μέρες η οποία εντείνει τη ζωντάνια τους, ήταν μια όμορφη φώτο-βόλτα. Η δασική φωτογράφιση μπορεί με μια πρώτη ματιά να δείχνει εύκολη μα έχει υψηλού επιπέδου δυσκολίες, οι οποίες οδηγούν σε μια ευπρόσδεκτη πρόκληση.

Στην βαθιά απογευματινή γαλήνη του δάσους ο μόνος θόρυβος ήταν ο ήχος από τις σόλες μας και τα click των μηχανικών κλείστρων των φωτογραφικών. Μέσα λοιπόν από τον περίπατο και την κουβέντα συλλογιζόμουν αυτή η απόλυτη ησυχία πόσο μεγάλη επίδραση έχει στο να αφουγκραστείς την ίδια σου την ψυχή. Η φύση ξέρει να γεννάει συναισθήματα μέσα από το μεγαλείο της που σε αφυπνούν από όλα όσα νομίζεις ότι πραγματικά είσαι.

Η φύση φοράει πάντα τα χρώματα του πνεύματος.

Ralph Waldo Emerson

Μείνε στο δάσος όσο είσαι στην πόλη.

Δεν μας μένει ποτέ σχεδόν χρόνος για να κατανοήσουμε το πόσο μικροί είμαστε και μόνον όταν “αποσπόμαστε” από τις αποσπάσεις της καθημερινότητας και της ρουτίνας το νιώθουμε μέσα μας. Κλείνοντας τα μάτια για μια στιγμή μπροστά στο μεγαλείο του δάσους μπορούσα να καταλάβω την αξία της αναπνοής μου και του δροσερού, πνιχτού αέρα από την πυκνότητα των δέντρων. Τέτοιες στιγμές είναι που νιώθει ο άνθρωπος ελεύθερος γιατί ασκείται πάνω του η ομορφιά της σιωπής και της εσωτερικής γαλήνης.

Τραβάω λοιπόν ανάσες ζωής και γεμίζω τα πνευμόνια μου με μπόλικο απόθεμα για να πάρω μαζί μου πίσω στην πόλη. Ο δρόμος της επιστροφής είναι γεμάτος εικόνες ενός βαθιά μωβ ουρανού και η κάθοδος από τα Πιέρια είναι από μόνη της ένα γλυκόπικρο εις το επανιδείν. Πίσω στο σπίτι, λίγο πριν πέσω για ύπνο, σκέφτομαι για άλλη μια φορά τα χρώματα του Οκτώβρη και τη φωτιά που άναψαν στο δάσος.

Φωτογραφίες

  • Canon EOS R6
  • #1 – f/4 || 1/250″ || iso 1600
  • #2 – f/8 || 1/40″ || iso 640
  • #3 – f/2.8 || 1/200″ || iso 320
  • #4 – f/5.6 || 1/1000″ || iso 400
  • #5 – f/6.3 || 1/125″ || iso 100
  • #6 – f/4 || 1/500″ || iso 400